De eerste week van onze vakantie in Denemarken kwam ook mijn zusje een paar dagen langs. Elke ochtend liepen we samen met Sem (onze oudste labrador) door het bos. En elke dag roken we de gele brem.
Als je andere mensen wilt meenemen in je verhaal, ze wil laten ervaren wat jij ervaart dan is de tip om vooral ook zintuigelijk te schrijven. Dus ik vroeg aan mijn zus, beschrijf nu eens voor mij de geur van gele brem. Neem mij mee, laat het mij ook ruiken…Dat vond mijn zus wel een lastige…
Maar… het is wel een leuke oefening in zintuiglijk schrijven.
Zintuigen
Ik doe een poging
Om half zeven in de ochtend loop ik nog met een slaperige kop door het ‘park’ waar ons vakantiehuis in Denemarken zich bevindt. Heb nog niet echt aandacht voor mijn omgeving. Het enige waar ik aandacht voor heb is dat onze pup Noah zo snel mogelijk plast en poept zodat ik weer terug naar het huis kan en aan de koffie kan…
Die aandacht voor de omgeving is er wel als ik rond de klok van 9 uur samen met mijn zus onze ‘oude’ labrador Sem uitlaat. We steken de weg over om deze keer in een iets andere omgeving te lopen. Ook hier prachtige ‘second homes’ met mooi aangelegde tuinen. Even verderop komen we een bord tegen. Daar staat met grote letters PRIVAT op, met daaronder nog een opsomming in het Deens. Wat ik eruit af kan lezen is dat ik daar met mijn hond mag lopen, als deze maar aangelijnd is. Misschien is het wishfull thinking, maar we lopen door.
Gele brem
En al gauw worden we verrast door vele gele bremmen en vooral door hun sterke geur die ochtend. Waar ruikt gele brem eigenlijk naar, behalve naar gele brem? Ik kan het niet echt omschrijven, maar de geur brengt mij terug naar een vakantie op het Griekse eiland Samos. Lang geleden was ik daar met Ron (mijn man), er zijn nog geen kinderen en we hebben alle tijd aan onszelf, nou ja die vakantie dan.
We rijden op een brommertje over de smalle weggetjes van het eiland, ver van het toeristische dorp Kokkari waar ons appartement zich bevindt. Het lijkt alsof we door een gele tunnel rijden. We zijn op zoek naar dat ene bijzondere strandje, waarvan we niet eens weten of het bestaat. We rijden op goed geluk en het geluk brengt ons inderdaad op een bijzonder strandje. Heel rustig, geen toeristen, maar wel een heerlijk klein restaurantje waar we op het terras overheerlijke gegrilde sardientjes eten. Echt magisch en de geur van de gele brem in het bos in Denemarken, brengt mij terug naar deze herinnering van meer dan dertig jaar geleden. Ongelooflijk wat die geur op dat moment met mij doet.
Geur
Als ik aan mijn zus vraag om de geur van gele brem te beschrijven valt ze stil. Het is ook lastig. Wat ik hierboven beschrijf is een herinnering aan gele brem en zijn geur. Die geur brengt mij op een andere plek. Maar waar ruikt het nu echt naar? Ik zou zeggen naar een mengeling van uitheemse kruiden, als in de eau de toilette die ik ooit gebruikte met de naam Opium. Een ietwat zwaardere kruidige geur, afgetopt met ochtenddauw.
Maar ik ruil hem graag in voor een betere zintuigelijke omschrijving.
Wie durft?
